De toespraak van Inez Weski bij de opening van de tentoonstelling van de Volkskrant Beeldende Kunstprijs in het Stedelijk Museum Schiedam, nu te lezen in de Volkskrant onder de kop: Naast zwemles moeten kinderen ook de musea ingesleurd worden.
Trots
Kunst uit huis: Collectie Wilploo
Gisteren was de opening van de tentoonstelling Kunst uit huis: Collectie Wilploo in het Stedelijk Museum Schiedam.
Uit de catalogus: ‘De Collectie Wilploo is verzameld vanuit spontaniteit, verliefdheid voor en engagement met het werk van kunstenaars.’
Als je de verzamelaars kent, zoals ik, dan weet je dat dat helemaal klopt. Ik zag werk terug dat jarenlang in de gastvrije sfeer van hun woonkamer hing. Nu in een andere volgorde, een nieuwe context, tussen werk dat ik nog niet kende. Het is een mooie evenwichtige tentoonstelling geworden, zeer de moeite waard om te gaan zien.
In de tentoonstelling hangt een werkje van mij, uit een serie van 7 collages, Landschappen in grafiet op papier. Tussen Frank Lodeizen en Zoltin Peeter! Ik ben er erg trots op en voel bijna fysiek het duwtje in de rug, de stimulans om door te werken.
Volkskrant beeldende kunstprijs 2015
Tegelijkertijd werd ook de tentoonstelling van de Volkskrant beeldende kunstprijs 2015 geopend. De grote centrale hal van het museum was helemaal vol met bezoekers van alle leeftijden die voor beide evenementen waren gekomen. Vanaf mijn plekje in de buurt van de ingang probeerde ik de toespraak van Inez Weski te volgen, maar er liepen voortdurend nieuwe belangstellenden naar binnen met een glas champagne. Ik kon maar een paar flarden opvangen van wat mij toescheen als een vlammend betoog. Ik hoop dat de tekst binnenkort ergens te lezen is. Ook deze tentoonstelling is heel boeiend en een bezoek waard.
Potlood en muis
Een aantal van mijn nieuwe grafiettekeningen hangt nu op de tentoonstelling Romte in de Hoeve. Zaterdag om 17 uur is de opening. Een van deze tekeningen is de basis geworden van het digitale werk hieronder. Dit is een selectie uit 60 verschillende digitale tekeningen.
Ruimte
Een doorgedraaide tekening
Nog een ruimte-oefening
Vandaag wilde ik eens uitzoeken wat er gebeurt als je op dezelfde plaats almaar door blijft tekenen. Scheurt je papier uiteindelijk, of lukt dat niet? En als het scheurt, hoe lang duurt dat, en hoe ziet de scheur er dan uit?
Tekenen tot …
Ik heb net zo lang een ellips op dezelfde plaats getekend tot het papier kapot ging. Dat duurde best lang, ongeveer een uur, met een niet te zachte grafietstift (2B) op 180 grams normaal tekenpapier. Eerst werd het papier gewoon fijnkorrelig zwart, daarna steeds dunner en gladder. Het rekte een beetje uit, ging bobbelig hol staan op de plaats van de herhaalde lijnen, alsof ik een schaal aan het maken was. Dat maakte het lastiger om in de juiste curve te blijven tekenen. Daarna gebeurde er heel lang niet veel bijzonders. De ellips was en bleef glanzend zwart, als metaal. Het werd saai. Ik moest mezelf dwingen tot concentratie, anders raakte mijn hand van het spoor af. Nergens anders aan denken.
Gelukt!
Tot ik rechtsboven eindelijk iets zag veranderen: de grafietlaag ging craqueleren. Een paar keer struikelde mijn hand in een klein barstje, gleed weg en maakte afwijkende krabbels naar het midden. Toen ging het sneller: mijn grafietstift trok smalle snippers papier los en maakte in de volgende ronden de ontstane witte plekken vanzelf weer zwart. Het papier werd rafelig. Tenslotte scheurde het dan toch echt helemaal door.
Meer ruimte-tekeningen
Ruimte-oefeningen
Romte
Ruimte, in het Nederlands. Ruimte is hoog en breed en diep. Is vrijheid, weidsheid. Open. Leeg.
Leeg? Vol! Van mogelijkheden. Dwaal rond, vergeet je doel. Zoek niet. Spreid je armen, adem in, laat de lucht binnen en schreeuw het uit.
Probeer, faal en begin opnieuw.
Draai tot je valt, of even, zweeft. Je vindt het wel.
Werk: ruimte-oefeningen
grafietstift op papier, 75 x 100 cm.
Het is fysiek werk, tekenen met de hele arm en schouder in plaats van vanuit de pols. De richting van de arcering verandert wanneer mijn houding verandert. De eerste lagen zijn zacht, grijs getekend. De stift raakt nauwelijks het papier, maar ik moet wel regelmatige, vloeiende bewegingen maken. Grijs en zwart bouwen het beeld op. Dieptesuggestie ontstaat door de vormen, de richtingen van de lijnen en ook het verloop van de grijstonen. De zwartste delen zijn stevig ingevuld. Diepzwart worden ze niet, want de grafiet krijgt een metaalglans.
wateroplosbare grafiet op papier, 30 x 45 cm
Zie ook Portfolio: Ruimte
Geaard en gesmeed in de Tjongervallei
In Kunstlokaal №8 richten we deze week een tentoonstelling in van het werk van Milly Betten en Gerlinde Habekotté: Geaard en gesmeed. Op 1 november is de opening. Tot en met 9 november is het werk te zien. Deze fotocollage is direct door het werk van de kunstenaars geïnspireerd.
Kijken met andere ogen
Als je met het werk van deze kunstenaars bezig bent, bekijk je de omgeving met een nieuwe blik.
Toen we vanuit het autoraam naar de wolken boven het weiland keken wezen we elkaar daarop: “zie je dat? Milly Betten!”
Ik nam de fiets voor een ritje langs de Tjonger om foto’s te maken van het blauw, groen en grijs van Milly Betten in het landschap. De hekken van hout en ijzerdraad en het riet in het water deden me denken aan het werk van Gerlinde Habekotté.
Helemaal toevallig fietste ik langs een bord met de einddatum van de tentoonstelling. Dit maakte de collage helemaal af.
Kijk ook op Tjongervallei | Flickr – Photo Sharing!.
Mogelijkheden ontdekken in de Verbeke Foundation
Ogen op steeltjes
Art The Hague
Als je mocht kiezen?
Een plezierige kunstbeurs, Art the Hague. Mooi werk, divers ook. Nieuw werk van oude bekenden gezien, zoals Josien de Geus bij Vonkel, Karola Pezarro bij galerie Adorable, Marian Bijlenga bij Ramakers. Leuke gesprekken gevoerd met galeriehouders. Ik heb drie keer de vraag gekregen: “als je mocht kiezen en geld speelt geen rol, wat zou je dan mee naar huis willen nemen?” Tja… Die tekening van Schoonhoven? Een beeld van Paul Gees? Of toch een klein fijn werkje van Victor van Loon? (De vraag ga ik onthouden. Die zal vast nog wel eens van pas komen.)
Inspiratie zorgt voor ogen op steeltjes
Op weg naar boven zag ik dat de witte panelen waaruit de stands waren opgebouwd aan de achterkant spannend gevlekt waren. Inspiratie zorgt voor ogen op steeltjes. Want ineens zie je meer: de afdrukken van bladeren op de stoep, een stapel karton in het gangpad, een dichtgelakt dekseltje in de muur.
Stilte
